Dlaczego namiętne związki nagle stają się chłodne?
W człowieku istnieje głęboko zakorzeniona potrzeba, by odtworzyć na nowo traumę związaną ze stylem przywiązania powstałym w dzieciństwie poprzez więź z rodzicami. Jest to jednak nieświadoma tendencja, dlatego dana osoba często nie jest świadoma, że to, co ją przyciąga do kogoś, może być napędzane pragnieniem uleczenia traumy z dzieciństwa.
Może być ona nieświadomie przyciągana przez osoby, które zachowują się podobnie jak jeden z rodziców np. ojciec, który stale bywał albo lekceważący i odrzucający, albo idealizujący i kontrolujący. Nieświadoma obietnica odtworzenia bolesnej dziecięcej traumy jest bardzo kusząca. Zdobycie miłości partnera, który nieświadomie przypomina osobę odrzucającego rodzica, oferuje szansę wymazania dawnego bólu.
Haczyk tkwi w tym, że wiele niedostępnych emocjonalnie osób rozpoczyna związek, uwodząc swojego partnera. Poprzez idealizację i obsypywanie partnera uznaniem, którego tak bardzo mu brakuje, szybko zyskuje jego przychylność. Kiedy jednak niedostępny emocjonalnie partner dostrzeże zaangażowanie drugiej strony, szybko zmienia reguły gry i nagle staje się lekceważący i krytykujący.
Powoduje to panikę u drugiej strony, ponieważ miłość, której tak pragnęła, zostaje jej odebrana, co na nowo budzi traumę z dzieciństwa. Zamiast zauważyć przemoc emocjonalną w związku, partner czuje, jak powraca ból emocjonalny. Ta dynamika nieświadomie prowadzi do wzmocnienia destrukcyjnych zachowań. W celu ucieczki przed bólem partner szamocze się usilnie, by odzyskać względy u przemocowego partnera, co daje osobie dysfunkcjonalnej dodatkową kontrolę.
Osoba niedostępna emocjonalnie zwykle powraca do „trybu idealizacji”, aby zmanipulować partnera i przekonać do pozostania przy nim. Skoro partner odzyskuje „miłość”, za którą tak bardzo tęskni, przyjmuje na siebie winę za rozłam w związku, dając tym samym osobie niedostępnej emocjonalnie dodatkową władzę.
Cykl trwa i powoli niszczy poczucie własnej wartości partnera osoby niedostępnej emocjonalnie. W końcu nieuchronnie zaczyna odczuwać niesprawiedliwość ataków emocjonalnie niedostępnego partnera i reaguje zranieniem i gniewem. Niedostępna emocjonalnie osoba reaguje na jeden z dwóch sposobów: opuszcza partnera z powodu ryzyka odkrycia, jaka jest naprawdę i utraty kontroli lub oskarża partnera o bycie „zbyt emocjonalnym” lub „zbyt wrażliwym”. W obu przypadkach „namiętny” związek staje się chłodny lub kończy się.
Ludzie często zakładają, że osoba stosująca przemoc emocjonalną cały czas zachowuje się podle. Gdyby tak jednak było, jej manipulacje bardzo szybko wyszłyby na jaw. Wzorzec jej zachowania opiera się na oscylowaniu między dewaluacją i idealizacją, co służy oszukaniu partnera i zmuszeniu go do ciągłego zastanawiania się.
Do typowych znaków rozpoznawczych ludzi niedostępnych emocjonalnie należą:
- Balansują między kochaniem cię, a traktowaniem cię z pogardą.
- Wierzą, że mają rację i ciężko im rozważyć perspektywę partnera, jeśli różni się od ich własnej.
- Zawsze wszystko musi być po ich myśli.
- Rozwiązanie konfliktu jest niemal niemożliwe, a proste nieporozumienia prowadzą do koszmarnych kłótni.
- Odgrywają ofiarę, by uzyskać współczucie i uniknąć odpowiedzialności za swoje zachowanie.
- Pokazują współczucie, ale brakuje im empatii.
- Wywołują wstyd u partnera.
Jeśli masz napięte stosunki z jednym ze swoich rodziców, rozmowa z psychoterapeutą powinna być pomocna. Zyskanie wglądu w rany z dzieciństwa pomaga rzucić światło na manipulacje niedostępnego emocjonalnie partnera. Bezpieczna i prawdziwa miłość jest możliwa z odpowiednią osobą.