DDA – problemy Dorosłych Dzieci Alkoholików i ich rozwiązywanie podczas psychoterapii

DDA – problemy Dorosłych Dzieci Alkoholików i ich rozwiązywanie podczas psychoterapii

Termin DDA oznaczający Dorosłe Dzieci Alkoholików jest powszechnie znany w środowisku psychoterapeutycznym. Ludzie, którzy wychowywali się w rodzinach, w których jedno z rodziców (lub oboje) było uzależnione od alkoholu (lub innych używek) często potrzebują terapii, by poradzić sobie w dorosłym życiu. Co może wydawać się zaskakujące, pomimo licznych różnic między osobami DDA takich jak pochodzenie (alkoholizm dotyczy także tzw. dobrych domów), płeć czy poziom wykształcenia, problemy Dorosłych Dzieci Alkoholików są do siebie bardzo podobne, ze względu na zaburzoną dynamikę rodzinną, której doświadczyli. Jakich trudności doświadczają DDA i w czym może pomóc psychoterapia?

Problemy dzieci alkoholików w dzieciństwie i w dorosłym życiu 

Dzieci potrzebują miłości i bezpieczeństwa, które powinni zapewnić im rodzice. W rodzinach z problemem alkoholowym te dziecięce potrzeby nie są jednak zaspokajane. Rodzice skupiają się przede wszystkim na piciu (rodzic uzależniony) i na piciu partnera (rodzic współuzależniony). Dzieci, nie otrzymując uwagi rodziców, uczą się, że ich potrzeby są nieważne i nie mogą liczyć na ich zaspokojenie. Żyją w stałym poczuciu zagrożenia, nie wiedząc, czego mogą się w danej chwili spodziewać po ojcu/matce. Te uczucia towarzyszą im także w dorosłym życiu, pomimo opuszczenia rodzinnego domu. Czują się nieważne, mają poczucie wstydu i bezradności, nie potrafią zaufać innym ani wyrażać swoich emocji w sposób zdrowy. Z tego powodu budowanie relacji z innymi ludźmi jest dla nich dużym problemem.

W czym może pomóc psychoterapia?

Psychoterapia osób z syndromem DDA pozwala im dotrzeć do źródła mechanizmów z dzieciństwa, które przeszkadzają im w szczęśliwym życiu po osiągnięciu dorosłości. Sesje z terapeutą służą odkryciu szkodliwych mechanizmów radzenia sobie z problemami, które były konieczne do przetrwania w dzieciństwie, ale dziś utrudniają osiągnięcie szczęścia i radości. Pacjenci uczą się jak zmienić je na zdrowe techniki rozwiązywania problemów i budowania relacji z ludźmi. Dowiadują się także, jak pogodzić się z przeszłością i tym, że ich potrzeby z dzieciństwa nigdy nie zostaną zaspokojone i co zrobić, by doświadczyć radości i spełnienia teraz – w dorosłym życiu.

Czy każdy, kto wychował się w rodzinie alkoholowej, potrzebuje psychoterapii?

Odpowiedź na powyższe pytanie brzmi: „nie”. Trudne środowisko rodzinne „zahartowało” wiele osób i nauczyło je, jak radzić sobie w trudnym i nieprzewidywalnym świecie. Ciężkie doświadczenia z dzieciństwa wykorzystują jako siłę pozwalającą im przezwyciężać codzienne trudności. Jeśli należysz do takich osób, psychoterapia prawdopodobnie nie jest ci potrzebna. Aby to ocenić, musisz jednak szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie: „Czy pogodziłem/am się z przeszłością?”.