7 dni w tygodniu

Infolinia 799 399 499

HomeBlogDlaczego tak wielu młodych ludzi jest tak bardzo nieszczęśliwych?
Dlaczego tak wielu młodych ludzi jest tak bardzo nieszczęśliwych?

Dlaczego tak wielu młodych ludzi jest tak bardzo nieszczęśliwych?

Jean Twenge, psycholog zajmująca się badaniem młodych dorosłych, która ma na swoim koncie wiele publikacji dotyczących zachowań ludzi w tym stadium życia, razem ze współpracownikami przeanalizowała dane pochodzące z badania National Survey on Drug Use. Wynika z nich, że w stosunku do roku 2008, do roku 2017 u młodych dorosłych nastąpił 71% wzrost poważnych problemów psychologicznych, a u nastolatków w wieku 12-17 lat problemy te pojawiają się o 52% częściej. Zaburzenia nastroju i próby samobójcze nie wykazują takiego trendu w odniesieniu do osób w wieku powyżej 26 lat, co sugeruje, że zmiana dotyczy raczej pewnych pokoleń, a nie wszystkich ludzi.

Twenge i jej współpracownicy sugerują, że wpływ na te niepokojące zmiany mają dwa trendy kulturowe: rozwój elektronicznej komunikacji i mediów cyfrowych oraz spadek czasu trwania snu. Wykluczając cykliczne zmiany ekonomiczne i zmiany w spożywaniu alkoholu i narkotyków, badacze wskazują na zwiększoną popularność smartfonów i współwystępującą (choć niekoniecznie przyczynową) zwiększoną ilość czasu spędzaną przy mediach cyfrowych, a trend ten ma różny wpływ na jednostki w zależności od ich stadium rozwoju. Czas, który młodsze nastolatki spędzały z rówieśnikami twarzą w twarz, znacząco spadł w mierzonym czasie. Jednocześnie wzrosła ilość czasu spędzanego online, wraz z ekspozycją na treści dotyczące tematyki samobójstwa.

Drugą przyczyną częstszego występowania zaburzeń nastroju i depresji według Twenge jest spadek ilości snu. Tak jak pokazały to inne badania, mniejsza ilość snu jest poważnym czynnikiem ryzyka w odniesieniu do pojawienia się, nawrotów, czasu trwania i ciężkości zaburzeń nastroju. Dla rodziców nastolatków i młodych dorosłych nie jest to zaskakujące, ponieważ mogą łatwo zaobserwować, że ich dzieci mogłyby spędzać przy swoich urządzeniach mobilnych czas 24 h/7, gdyby tylko miały taką możliwość.

Próba ograniczenia używania smartfonów to niełatwe zadanie. Nawet szkoły, które starały się zakazać używania smartfonów w klasie, wydają się ponosić klęskę w tej kwestii, dlatego wiele z nich już się poddało. Wielu rodziców z kolei uważa, że możliwość nieustannego kontaktu z dzieckiem poprzez wiadomości tekstowe i rozmowy telefoniczne (wybierane zwykle w ostateczności, w nagłych wypadkach) jest ważniejsza od próby ograniczenia używania smartfonów przez dzieci. Niektórzy próbują odłączać internet w ustalonym czasie, ale taki sposób również można obejść.

Użytkownicy Androida mogą ograniczyć dostęp do internetu na telefonach swoich dzieci poprzez odpowiednie ustawienia na urządzeniu lub skorzystanie z darmowej aplikacji stworzonej przez Google’a w celu zarządzania urządzeniami z Androidem. Nowy zestaw rodzicielskich kontrolek wprowadził również Apple podczas ostatniej aktualizacji iOS 12, kiedy udziałowcy wyrazili obawę o wpływ smartfonów na dzieci.

Monitorowanie ilości czasu, jaką nasze dzieci poświęcają mediom elektronicznym i spaniu może pomóc w poprawie naszego i być może także ich zdrowia psychicznego. Pozostanie w bliskim kontakcie, by monitorować ich nastrój, jest znacznie trudniejsze. Obserwowanie zachowania, okazywanie empatii i pocieszanie bez przesadnego lub niewystarczającego reagowania na to, co może być (i często jest) jedynie tymczasową zmianą nastroju lub huśtawką hormonalną i wiedza o tym, kiedy poprosić o pomoc np. nauczyciela lub psychologa to dobry punkt startu. 

Informacje o Autorze

Jestem psychologiem, psychoterapeutą - pasjonatem wiedzy psychologicznej na temat skutecznych metod leczenia trudności psychicznych i samorozwoju. Zajmuję się terapią indywidualną i grupową, poradnictwem psychologicznym. W 2013r. obroniłam doktorat w IPiN w Warszawie: "Dynamika grupy a zmiany charakterystyk indywidualnych w grupie osób z zaburzeniami odżywiania się leczonych w oddziale całodobowym w Klinice Nerwic IPIN w Warszawie". Jestem absolwentką Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego kierunek Psychologia oraz podyplomowych studiów Psychoterapia na Uniwersytecie Jagiellońskim Collegium Medicum w Krakowie. Obecnie pracuje również w Klinice Nerwic w Instytucie Psychiatrii i Neurologii. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

UMÓW SIĘ ONLINE NA WIZYTĘ LUB ZADZWOŃ 22 253 88 88