10 najgorszych błędów wychowawczych
Rodzicielstwo to trudne wyzwanie. Emocje zmieniają się jak w kalejdoskopie. Rano budzisz się z euforią, a wieczorem możesz być zrozpaczony. Dzieci wciąż dolewają oliwy do ognia. Jakość twojej relacji z dziećmi zależy w dużej mierze właśnie od tego, jak radzisz sobie z tymi silnymi uczuciami. Kiedy czujesz, że masz już dość, łatwo popełnić jakiś błąd. Wszyscy je popełniamy, to naturalne. Ważne jednak, by je korygować. Zdobycie się na odwagę i przyznanie do błędów nie jest łatwe, ale umożliwia wzrost i rozwój twojej osoby: nie tylko jako rodzica, ale także jako człowieka. Tę możliwość rozwoju dają nam właśnie nasze dzieci.
Jeśli chcesz poprawić swoją relację z dziećmi, przeczytaj poniższą listę najgorszych błędów wychowawczych i postaraj się ich unikać.
1. Zarządzanie w skali mikro
Ludzie, którzy dbają o każdy drobiazg dotyczący ich dzieci i starają się zachować pełną kontrolę nad każdym aspektem ich życia, robią to z miłości do dzieci i najlepszych chęci. Problem leży w tym, że tacy rodzice robią za dużo. Rezultatem jest nadmierna zależność dzieci od rodziców. Dzieci takich rodziców pozostają niedojrzałe emocjonalnie, brakuje im samodzielności i motywacji. Zamiast takiego podejścia, daj dziecku narzędzia, by mogło stać się samodzielne i niezależne.
2. Spełnianie wszystkich zachcianek
Spełnianie wszystkich zachcianek dziecka sprawia, że nie radzi sobie ono w relacjach z ludźmi ze względu na fakt, że od innych również oczekuje podobnego traktowania i staje się roszczeniowe. Dziecko unika ciężkiej pracy, lecz mimo to uważa, że wszystko mu się należy. Aby uniknąć tej pułapki, naucz dziecko osobistej odpowiedzialności za spełnianie własnych potrzeb i zachęć je do wysiłku, by mogło samo osiągnąć to, czego pragnie.
3. Zły przykład
Głównym zadaniem rodziców jest bycie dobrym przykładem dla swoich dzieci. Jeśli sam często wybuchasz gniewem, obwiniasz innych, kłamiesz czy robisz z siebie ofiarę, nie możesz dziwić się, że twoje dziecko robi to samo. Zachowuj się w taki sposób, by stanowić dobry przykład dla swojego dziecka.
4. Przemoc emocjonalna i fizyczna
Niektórzy rodzice zamiast starać się zrozumieć swoje dziecko, wolą skupić się na wydawaniu rozkazów, grożeniu przemocą, a czasami nawet jej stosowaniu. Kształtują charakter dzieci przez zastraszanie, nie pozwalając im samodzielnie odkryć własnego potencjału. Rezultatem są zaburzenia lękowe, niskie poczucie własnej wartości, nieufność wobec innych i obawa przed bliskością w dorosłym życiu.
5. Brak konsekwencji
Dzieci potrzebują stabilnych rodziców, którzy potrafią podejmować decyzje, jasno określić swoje stanowisko w danej sprawie i być przywódcą dla swojego dziecka. Bez tego dzieciom brakuje poczucia bezpieczeństwa i stabilnej podstawy. Często sprawiają problemy wychowawcze i buntują się, by ukryć przed innymi swoją niepewność.
6. Krytyka i porównywanie
Nikt nie lubi krytyki i porównywania. Mimo to wielu rodziców często krytykuje swoje dzieci i porównuje je do innych. Wpływa to bardzo negatywnie na poczucie własnej wartości i rodzi u dziecka przekonanie o byciu gorszym i niewykorzystywaniu w pełni swoich możliwości. W dorosłym życiu osoby często krytykowane w dzieciństwie nie dostrzegają swoich mocnych stron, ponieważ wciąż słyszą w głowie krytykę rodziców.
7. Słaba struktura, limity i granice
Dzieci potrzebują uporządkowanego świata: struktury (jasnego harmonogramu dnia i porządku), limitów (powstrzymywania złych i ryzykownych zachowań poprzez nakazy rodziców) i granic (szanowania przestrzeni między ludźmi). Niektórzy rodzice skupiają się nadmiernie na jednym z tych aspektów lub zaniedbują któryś z nich. Kluczem do wychowania dziecka jest zachowanie równowagi między tymi obszarami.
8. Zaniedbywanie
Dorośli często nie dają dzieciom dość czasu i uwagi. Zaabsorbowani pracą, zapominają o ważnych wydarzeniach w życiu dziecka, przekazują część rodzicielskich obowiązków najstarszym dzieciom i dziadkom, a czasem nawet nie starają się wysłuchać swoich dzieci. Tymczasem zwykłe wysłuchanie dziecka często wystarczy, by zapobiec wielu problemom wychowawczym takim jak niegrzeczne zachowanie w celu zwrócenia na siebie uwagi.
9. Lekceważenie problemów z nauką
Wielu rodziców widząc słabe wyniki w nauce dziecka, podejrzewa, że winę za to ponosi jego lenistwo i niedbałość. Przyczyna może leżeć gdzie indziej. Z tego względu po zauważeniu problemów w nauce zamiast zakładać złą wolę dziecka, udaj się do poradni psychologiczno-pedagogicznej w celu zdiagnozowania przyczyny trudności.
10. Traktowanie uczuć dziecka bez należytej powagi
Nigdy nie zaprzeczaj uczuciom dziecka, nie strofuj, nie dawaj nieproszonych rad i nie rób pogadanki o swoich doświadczeniach w sytuacji, gdy dziecko opowie ci o swoich uczuciach i lękach. Wykaż się wrażliwością. Dzieci chcą czuć się rozumiane przez rodziców.