’Czy wiesz czego chcesz’ w kontekście związków?
Zdarza ci się narzekać, że twojego partnera/partnerki nie ma nigdy przy tobie, albo, przeciwnie, jego/jej obecność doprowadza cię do szału? Może myślisz, że już się nie znacie tak dobrze, nie macie tak wiele wspólnego jak dawniej? To właśnie ten dylemat 'zostać czy odejść’ wskazuje na ambiwalencję, tzn. niejednoznaczność w związku. W efekcie jedna osoba albo oboje partnerzy czują się na tyle zdystansowani, że w związku trudno o prawdziwą i autentyczną bliskość.
Ambiwalencja ukazuje się stopniowo, powoli i potrafi sama w sobie być szkodliwa, bo obniża się wtedy poziom przywiązania do drugiej połówki: mniej jest komunikacji i otwierania się. Mechanizm ten pogłębia się w tzw. błędnym kole.
Aby to zdiagnozować u siebie należy popatrzeć na spokojnie na swój związek i przyznać – nie daje mi on tyle satysfakcji ile bym chciał(a) oraz odpowiedzieć sobie na pytanie co obie strony robią w kierunku poprawy sytuacji?
Oto kilka porad, jak poradzić sobie z tą jakże problematyczną sytuacją:
1. Naucz się rozpoznawać bolesne uczucia. Czasami można dużo wywnioskować z reakcji własnego ciała, np. gula w gardle sygnalizuje smutek, ścisk szczęki – gniew, dziwne uczucia w brzuchu – strach. Należy nazwać wprost to uczucie (nawet na głos) i oddychać powoli dopóki fizjologiczne symptomy nie ustąpią. Jeśli będzie się miało świadomość tych uczuć, łatwiej będzie je komunikować.
2. Zidentyfikuj czego naprawdę chcesz. Tu chodzi o to, żeby mówić o swoich zamiarach, rzeczach, które się chce albo lubi robić. Przez to partner(ka) lepiej cię poznaje, buduje się więź. A wiadomo że razem zawsze raźniej 🙂
3. Próbuj unikać twierdzeń, o które łatwo można się kłócić. Zamiast mówić 'ty to zawsze jesteś taki/taka…’, 'teraz to tylko próbujesz…’ warto zwrócić uwagę na swoje odczucia (z czym się nie za bardzo można kłócić), np. to, co się stało uczyniło mnie taką/takim. To jest o wiele zdrowsze i nie prowadzi do kłótni aż tak szybko.
Jakkolwiek by ne było, nie zastanawiać się całą wieczność czy małżeństwo/związek jest do uratowania. Stokroć lepiej będzie włożyć całą tę energię w próby poprawienia sytuacji, by móc w przyszłości zebrać pozytywne tego owoce!