Jak przestać być nadopiekuńczym?
Zastanawiasz się jak być dobrym rodzicem, ale zdarzają ci się momenty, w których jesteś mega-nadopiekuńczy? Poniżej znajdziesz kilka wskazówek jak uniknąć „helicopter parenting”, ponieważ na dłuższą metę może to być szkodliwe dla twojego dziecka.
- Przypominaj im tylko raz
Nikt nie lubi narzekania i nikt nie lubi bycia zrzędą. Tak więc, jeśli musisz, przypomnij swojemu dziecku o czymś raz, a potem wycofaj się, żeby miało okazję wykonać to, czego od niego oczekujesz.
- Zostaw to
To, że potrafisz coś naprawić nie znaczy, że musisz to zrobić, a nawet nie powinieneś. Tak więc, kiedy następnym razem, już w drodze do szkoły, zorientujesz się, że dziecko zostawiło na stole w kuchni pracę domową – nie przejmuj się tym. Konsekwencje na pewno nie będą ogromne, ale jest duża szansa, że nauczy to twoje dziecko kontrolować swoje zapominalstwo.
- Przestań brać odpowiedzialność za czyny swojego dziecka
Mamy w sobie taki podświadomy impuls, który każe nam usprawiedliwiać czyny dziecka, ponieważ „nie pamiętałem/nie pamiętałam, żeby o czymś mu przypomnieć.” Pamiętajmy, że dziecko zauważy nasze wahanie i zwątpienie, a przez to może pomyśleć, że to naprawdę nasza wina.
- Pozwól dziecku ponosić porażki
To duży problem. Często mamy wrażenie, że to osiągnięcia naszych dzieci są w jakimś stopniu połączone z naszymi umiejętnościami rodzicielskimi. Prawdą jest jednak, że nasze dzieci uczą się na błędach o wiele więcej, niż w przypadku, gdy będziemy je ratować. Oczywiście są sytuacje, w których okazjonalny ratunek jest potrzebny i doceniany, ale nie powinno to mieć miejsca na porządku dziennym.
- Pozwól dziecku uczyć się z jego własnych doświadczeń
Naszym zadaniem jest chronić dzieci przed wszystkim, co sprawia dyskomfort. Prawdą jest jednak, że takie niekomfortowe sytuacje są często najbardziej pouczające. Musimy pozwolić dzieciom na samodzielną naukę na ich własnych porażkach. Nie znaczy to oczywiście, że nasze dzieci nie będą w ogóle mogły na nas liczyć. Chodzi tylko o to, aby miały możliwość samemu stawić czoła niektórym sytuacjom, nawet jeśli nie jest to komfortowe dla nich, ani dla nas.
- Skup się na przekazywaniu swoim dzieciom umiejętności, które mogą im się przydać
Nie siedzisz ze swoim dzieckiem cały dzień w klasie, ani nie wiesz, co dzieje się w szkolnym autobusie. Nie możesz brać odpowiedzialności za to, co Twoje dziecko powinno robić, albo czego nie robi. Zamiast tego, zaufaj sobie i pomyśl o tym, że wyposażyłeś je w umiejętności do zrobienia tego, co mają zrobić, a kiedy zobaczysz, że mają z tym problem, wskaż im, której umiejętności nie wykorzystali. Przykładowo, zamiast dowozić spóźnionemu dziecku buty na siłownię, naucz je prowadzić kalendarz z listą rzeczy, których będzie potrzebował na dany dzień.
- Nie rób za dziecko tego, co jest w stanie zrobić samo
To kolejny nawyk, który przychodzi z miłości do dziecka, nieprawdaż? Pamiętaj jednak, że Twoje dziecko może więcej, niż Ci się wydaje. Przypomnij sobie jego wyraz twarzy , kiedy samodzielnie udało mu się coś zrobić. Pozwalanie dzieciom na robienie czegoś, co są w stanie zrobić bez problemu, to możliwość przeżycia doświadczenia „Jestem z siebie dumny/a”.
- Naucz się liczyć straty
W tej chwili na pewno nie są one ogromne. Zapomnienie o pracy domowej to zero punktów za zadanie, a nie jedynka na semestr. Ale im starsze dzieci, tym stawka robi się większa. Jedna nieodpowiedzialna decyzja może zadecydować o wyrzuceniu z pracy, wypadku samochodowym… Przypomnij sobie, że w tej chwili nic wielkiego się nie stanie, cena jaką poniosą nauczy je wiele, a nie skrzywdzi. Jednak kompletny brak nauczki w tej chwili, może doprowadzić do tragedii w przyszłości.
- Zauważ paradoks
Pozwalanie dzieciom uczyć się na własnych błędach to wcale nie złe rodzicielstwo, ale fantastyczne rodzicielstwo! To wszystko ma na celu przygotować dziecko do dorosłego życia.
- Nazwij to uczucie
Jeśli Twoje wysiłki, żeby porzucić „helicopter parenting” sprawiają Ci dyskomfort, być może robisz coś źle. Zamiast starać się próbować porzucić to uczucie, nazwij je. Powiedz głośno: „Pozwolenie mu na nie dostanie punktów z pracy domowej, ponieważ nie przyjechałam do szkoły o 8 wieczorem, żeby odebrać jego książkę, sprawia mi dyskomfort”. Albo zacznij pisać dziennik, który pomoże Ci przejść przez to, co czujesz, bez wykazywania nadmiernej opiekuńczości.
Na koniec, pamiętaj, że to jest proces. Nie zawsze uda nam się dostosować do wszystkich tych punktów. Liczy się jednak to, że staramy się bardziej skupić na tym, co może w przyszłości pomóc naszym dzieciom przy wkraczaniu w dorosłość.