Trudność ta jest dość częstym zjawiskiem i nie mówię tego po to, by zbagatelizować problem, ale by podkreślić, że to właśnie drugi człowiek bywa „bodźcem” wywołującym negatywne emocje.
Strach i lęk często traktuje się jako synonimy, gdy mowa jest o sytuacji, w której boimy się. Jednak pomiędzy tymi dwoma odczuciami istnieją różnice. Strach czujemy, gdy zagrożenie jest realne, podczas gdy lęk ma charakter irracjonalny. Oznacza to, że boimy się już na sama myśl o zagrażającej sytuacji. Zatem, warto byłoby doprecyzować, jaki charakter ma nasze odczucie względem drugiego człowieka? Czy pojawia się w sytuacji spotkania, rozmowy z osobą, czy też już na samą myśl o interakcji z nią, na samo wyobrażenie sylwetki tej osoby, dźwięku głosu, itp.
Lęk przed drugim człowiekiem może wynikać z różnych przyczyn. Często powodem staje się tzw. projekcja, czyli nieświadomie przebiegające przeniesienia z przeszłości na realnych ludzi tu i teraz. Warto, zatem zaobserwować, czy odczuwany strach/lęk nie wynika przypadkiem z podobieństwa zewnętrznego czy też osobowościowego danej osoby do postaci, której obawialiśmy się w przeszłości. Innym powodem lęku przed drugim człowiekiem może być świadomość posiadanej przez niego władzy, a co za tym idzie świadomość własnej słabości i obawa przed utratą godności. Sytuacja taka również jest przykładem irracjonalnego lęku, gdyż jest operacją najczęściej zachodzącą tylko w ludzkich umysłach a nie w rzeczywistości. Innym uciążliwym lękiem jest lęk przed oceną ze strony innych. Być może osoba, której się boimy, dopuściła się kiedyś względem nas ostrej krytyki, co potęguje obawę, że sytuacja może się powtórzyć, narażając na ponowną utratę „twarzy”.
Poszukiwanie powodu odczuwanego lęku pozostawiam refleksji każdego i każdej z Was, gdyż wymaga to indywidualnego wglądu we własne doświadczenia i historię życia. Ze swojej strony mogę zapewnić, iż dotarcie do źródła lęku obniży znacznie jego poziom, dzięki czemu interakcje z innymi nie będą aż tak kłopotliwe.
