Pracoholizm
Nie mieszkasz w Warszawie? Sprawdź, gdzie jeszcze się znajdujemy!

Określenia „pracoholik” używamy zazwyczaj w stosunku do osoby, która dużo pracuje. Niekoniecznie mamy przy tym na myśli coś złego, wszak praca i bycie pracowitym to w naszym społeczeństwie jedne z kluczowych wartości. Nie każdy z nas jednak wie, że pracoholizm jest dokładnie opisaną jednostką chorobową, która – kiedy nie jest leczona – przynieść może bardzo dotkliwe, a czasem nawet tragiczne skutki. Jeśli zastanawiasz się, jakie są objawy pracoholizmu, jakie mogą być jego przyczyny, a także czy i gdzie powinieneś/aś (lub osoba Ci bliska) poszukiwać pomocy, ten artykuł pomoże Ci rozwiać wątpliwości.
PsychoMedic oferuje kompleksową pomoc w zakresie diagnozy i leczenia pracoholizmu. Nasi wysoko wykwalifikowani Specjaliści wiedzą, jak pomóc zarówno osobom borykającym się z tym problemem, jak i ich bliskim, którzy niejednokrotnie również odczuwają skutki nadmiernego zaangażowania w pracę przez swojego partnera lub rodzica. Jeśli potrzebujesz wsparcia, dobrze trafiłeś/aś. Jesteśmy siecią polecanych przez Pacjentów i nagradzanych poradni zdrowia psychicznego, która od kilkunastu lat pomaga Pacjentom w formule stacjonarnej (Warszawa, Łódź, Poznań, Kraków, Wrocław, Gdańsk, Bydgoszcz) oraz online. Oferujemy wsparcie najlepszych, zaangażowanych w swoją pracę psychoterapeutów i psychiatrów.
Co to jest pracoholizm? Definicja.
Pierwsza definicja pracoholizmu pojawiła się już pod koniec lat 60. ubiegłego wieku i została ukuta przez amerykańskiego psychologa religii Wayn’a Oates’a. Zauważył on, że u ludzi nadmiernie zaangażowanych w pracę pojawia się czasem mechanizm uzależnienia, podobny do alkoholizmu. Praca staje się wówczas wartością nadrzędną wobec wszystkich pozostałych, takich jak: relacje międzyludzkie, aktywność fizyczna, wypoczynek, czy nawet dbanie o zdrowie.
Definicja, jaką obecnie posługuje się psychologia, zalicza pracoholizm do grupy zaburzeń behawioralnych. Wskazuje, że jest to rodzaj uzależnienia, podobny do alkoholizmu, zakupoholizmu, uzależnienia od gier komputerowych, czy seksu. Wiele ludzi jednak w dalszym ciągu nie wie, co to jest pracoholizm. Objawy, zwłaszcza te początkowe, są na tyle niespecyficzne, że zazwyczaj umykają uwadze i łatwo je zbagatelizować.
Objawy pracoholizmu. Co może być sygnałem alarmowym?
Pracoholizm może zacząć się niewinnie i przez to niemal niezauważenie. Pierwsze objawy, które powinny nas zaniepokoić, to spędzanie w pracy coraz większej ilości czasu, regularne zostawanie po godzinach lub zabieranie obowiązków do domu. Kiedy sytuacja taka staje się chroniczna, zazwyczaj mnożą się kolejne objawy: nieustanne zaabsorbowanie pracą, niezdolność myślenia (a czasem także rozmawiania) o czymkolwiek innym, brak umiejętności wypoczywania, problemy ze snem. Jeśli zignorujemy te sygnały, istnieje ryzyko, że rozwinie się u nas pełnoobjawowy pracoholizm. Skutki takiego stanu rzeczy mogą być fatalne i obejmować: rozpad życia rodzinnego, samotność, znaczne pogorszenie stanu zdrowia, depresję i inne trudności psychiczne.
Jeżeli obawiasz się, że Tobie albo któremuś z Twoich bliskich grozi pracoholizm, na początek możesz wykonać prosty test i odpowiedzieć na pytania poniżej:
Czy na przestrzeni ostatnich miesięcy:
- często odczuwałeś/aś przymus wykonywania pracy?
- miałeś/aś trudności w kontrolowaniu ilości czasu poświęcanego na pracę?
- pracowałeś/aś bardzo dużo, a jednocześnie – nie czerpałeś/aś z pracy satysfakcji?
- nie umiałeś/aś uwolnić się od myśli o pracy, a redukowanie czasu poświęcanego na obowiązki zawodowe wywoływało w Tobie rozdrażnienie i niepokój?
- z powodu pracy zacząłeś/aś zaniedbywać swoje życie społeczne/rodzinne oraz pasje i zainteresowania?
- pojawiły się u Ciebie problemy ze snem i regularnym wypoczynkiem?
Jeżeli na co najmniej 3 z powyższych pytań odpowiedziałeś/aś twierdząco – prawdopodobnie jesteś w grupie ryzyka narażonej na pracoholizm. Test przedstawiony powyżej nie zastąpi jednak profesjonalnej diagnozy. Jeśli czujesz, że możesz potrzebować wsparcia, warto umówić się na konsultację z naszym psychologiem-psychoterapeutą, który przyjrzy się problemowi fachowym okiem, w bezpiecznej i nieoceniającej atmosferze. W razie potrzeby będzie wiedział, jak pomóc i ewentualnie gdzie pokierować Cię dalej.
Najczęstsze przyczyny pracoholizmu.
Zanim powiemy, jak leczyć pracoholizm, przyjrzyjmy się przez moment temu, jakie mogą być jego przyczyny. Źródeł uzależnienia od pracy upatrywać można w wielu czynnikach, zarówno zewnętrznych (środowiskowych) – związanych między innymi z charakterem obecnego rynku pracy, nastawionego na wyścig i coraz większe osiągnięcia, jak i osobowościowym – wynikającym z temperamentu i mentalności danej osoby. Przyczyny pracoholizmu można też częściowo wiązać z wychowaniem i modelem podejścia do pracy obecnym w domu rodzinnym.
W przypadku jednostek osobowościowo narażonych na pracoholizm przyczyny leżą zazwyczaj w dużej skłonności do perfekcjonizmu lub tendencjach obsesyjno-kompulsywnych. Nierzadko są to osoby źle znoszące porażki, borykające się z wysokim poziomem lęku i obniżonym poczuciem własnej wartości. Mogą również przejawiać trudności w budowaniu i utrzymywaniu więzi społecznych. W złagodzeniu wpływu tych cech na codzienne życie ogromnie pomaga odpowiednio poprowadzona psychoterapia, która pozwala lepiej rozumieć siebie i swój sposób postępowania, a także umożliwia naukę nowych umiejętności, które zapobiegają destrukcyjnym zachowaniom.
Pracoholizm. Jak leczyć uzależnienie od pracy?
Uzależniona od pracy osoba, zwłaszcza w pierwszej fazie pracoholizmu, zazwyczaj nie ma świadomości, że cierpi na pracoholizm. Jak pomóc bliskiej osobie w sytuacji, gdy zauważamy coraz bardziej niepokojące sygnały? I jak leczyć uzależnienie od pracy, które w istotny sposób obniża jakość życia pracoholika oraz jego najbliższego otoczenia?
Dobrym pomysłem będzie szczera empatyczna rozmowa, wskazująca na istnienie problemu i w delikatny sposób sugerująca możliwość udania się do specjalisty. W Klinice PsychoMedic oferujemy wszechstronną i kompleksową pomoc psychologiczno-psychoterapeutyczną, a nasi doświadczeni Specjaliści doskonale wiedzą, jak leczyć pracoholizm. Nasze poradnie mają profil wielospecjalistyczny, dzięki czemu – w razie, gdy pojawia się taka konieczność – kierujemy naszych Pacjentów także do doświadczonych psychiatrów z naszego Zespołu. Lekarze pozostają w regularnym kontakcie z terapeutami, aby jak najefektywniej pomóc każdej osobie, która się do nas zgłasza.
Podczas spotkania w gabinecie przeprowadzana jest wnikliwa diagnoza, która ma na celu określenie skali problemu, jego przyczyn i możliwych sposobów postępowania terapeutycznego. Psycholog – w zależności od potrzeb Pacjenta – przeprowadza odpowiednie testy, rozmawia zarówno z Pacjentem i/lub jego rodziną, a następnie decyduje, jak leczyć, by terapia przyniosła trwałe efekty.
Dobrze zrealizowana terapia psychologiczna jest najlepszym sposobem na skuteczne uporanie się z problemem pracoholizmu. Jeżeli czujesz, że Ty lub Twoi bliscy mogą potrzebować tego typu pomocy – nie zwlekaj i skontaktuj się z jednym z naszych Specjalistów. Możesz liczyć na naszą życzliwość i dyskrecję na każdym etapie kontaktu.
Umów się na wizytę online lub zadzwoń: 22 253 88 88
SPRAWDŹ NAJSZYBSZE TERMINY
POZNAJ OPINIE NASZYCH PACJENTÓW
Pan doktor to lekarz przez duże L. Pełen profesjonalizm, a zarazem wyczuwalna empatia i życzliwość w stosunku do pacjenta oraz jego problemów. Dzięki pomocy Pana doktora "wracam do siebie" po bardzo trudnym okresie mojego życia. Oby więcej takich Lekarzy. Dziękuję Panie Doktorze.
Pani Doktor Monika tworzy przyjazną i spokojną atmosferę, okazując zrozumienie dla pacjenta i jego problemów. Jej szczere zaangażowanie w znalezienie rozwiązania sprawia, że szybko budzi zaufanie. Najważniejsze jest jednak to, że dzięki trafnie dobranym lekom moja jakość życia znacząco się poprawia.
Leczyłam u pana doktora stany depresyjne i lękowe i skutecznie mi pomógł. Teraz, po kilku latach, z innym już problemem, wróciłam znów do niego, bo szczerze wierzę, że tym razem również mi pomoże. Jest bardzo empatyczny i wyraźnie zaangażowany. Ogromnie polecam wszystkim szukającym pomocy psychiatry.