Powszechnie uważa się, że osoba cierpiąca na depresję, to osoba, która jest zawsze smutna i pozbawiona energii. Istnieje jednak rodzaj depresji, w której osoba na nią cierpiąca jest szczęśliwa i normalnie wykonuje swoje codzienne czynności. Osoba z depresją może wyglądać nawet na zbyt pewną siebie. Ten rodzaj depresji nazywa się Idealnie Ukrytą Depresją (PHD), ang. Perfectly Hidden Depression.
Jest to trudny do wykrycia rodzaj depresji, ponieważ nawet jeśli dana osoba rzeczywiście cierpi, nie muszą u niej występować klasyczne objawy, takie jak bezsenność, czy brak apetytu i energii, które są zgodne z innymi kryteriami tej choroby.
W większości przypadków ludzie z depresją nie są świadomi swojej choroby, ale nawet jeśli ukrywają swoje uczucia, to inni czują, że coś jest nie tak. Osoby cierpiące na depresję starają się jednak żyć „normalnie” nie zważając na własne potrzeby i ból, oczekując że depresja po prostu odejdzie.
Rozwój PHD
Liczne badania wykazały, że rozwój różnego rodzaju depresji jest sposobem, w jaki dana osoba reaguje na negatywne emocje, takie jak smutek, frustracja czy samotność. Kiedy dana osoba reaguje sposobem powtarzalnego wzorca negatywnego myślenia, większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia depresji, ponieważ negatywne myśli karmią negatywne emocje, tworząc błędne kolo.
Osoba z PHD na zewnątrz pokazuje szczęśliwą twarz, podczas gdy uczucie samotności ukryte jest głęboko wewnątrz. Dzięki temu chce uniknąć pokazywania innym trudu i ciężaru swoich uczuć depresyjnych, by zachować ideał siebie. Oczekiwanie, by wyglądać i być doskonałym w oczach innych nie pokazując słabości i podatności, spowodowane jest tym, że dana osoba uczona jest od dzieciństwa, by zawsze być doskonałą, gdy wielokrotnie otrzymuje negatywne reakcje na próbę zliberalizowania smutku, wtedy pojawia się problem.
Niektórzy ludzie z PHD, którzy eksperymentowali z negatywną reakcją rodziców na te uczucia, przekonali się, że skupienie się na sobie jest „egoistyczne”, więc ich potrzeby nie są najważniejsze. Niestety wciąż wiele osób z depresją czuje się stygmatyzowanych, dlatego osoby z PHD są zdecydowane nie ujawniać swego zaburzenia.
Jak leczyć PHD?
Pierwszym krokiem do uzdrawiania jest uczenie się akceptowania negatywnych uczuć, przyznawania się do tego, że ma się też prawo czuć źle. Uczucia uwięzione są w środku, dlatego też mówienie o nich, ugłaśnianie ich ciężkości będzie źródłem ulgi. Należy to zrobić zanim depresja zdobędzie więcej mocy i zakończy tragedię popełniając samobójstwo, pochłonięta własnymi myślami.
Powinniśmy zawsze uważnie słuchać otaczających nas ludzi, czasami osoby z PHD dają kilka wskazówek na temat tego, jak się czują. Powinniśmy nauczyć się je identyfikować i być empatycznymi słuchaczami, nie oceniać ani nie sprawiać, że poczują się jeszcze gorzej.