UMÓW SIĘ ONLINE NA WIZYTĘ LUB ZADZWOŃ 736 36 36 36
Psychoterapeuta, diagnosta, klinicysta – co może robić psycholog po studiach?
Z artykułu dowiesz się:
- jakie możliwości zawodowe czekają na absolwentów psychologii,
- jak psychologowie mogą wykorzystać swoje umiejętności w różnych branżach,
- jakie dodatkowe szkolenia są wymagane, aby zostać psychoterapeutą,
- czego oczekują renomowane szkoły terapii od kandydatów,
- jakie są różnice między psychologiem klinicznym a psychoterapeutą,
- jakie kroki należy podjąć, by zdobyć kwalifikacje do diagnozowania zaburzeń,
- dlaczego warto rozwijać umiejętności diagnostyczne już podczas studiów.
Psychologia oferuje wiele ścieżek zawodowych po ukończeniu studiów magisterskich. Absolwenci mogą pracować w różnych branżach – niektóre z tych ścieżek niekoniecznie wiążą się bezpośrednio z pomocą psychologiczną, jak na przykład praca w działach kadr/HR, prowadzenie szkoleń czy zarządzanie projektami. Istnieje również wiele możliwości w dziedzinie psychologii klinicznej, gdzie można wspierać osoby z trudnościami psychicznymi i podnosić jakość ich życia, bez konieczności kończenia szkoły psychoterapii. W artykule omawiamy główne opcje zawodowe dla psychologów, którzy chcą pracować z pacjentami.
Psychoterapeuta
Profesja psychoterapeuty wydaje się najbardziej oczywistą ścieżką dla psychologa, który chce poświęcić karierę zawodową pomaganiu ludziom. To o niej najczęściej myślą ludzie rozpoczynający studia psychologiczne, choć późniejsze lata kształcenia często weryfikują te wyobrażenia.
Aby zostać psychoterapeutą, trzeba najpierw ukończyć studia magisterskie (niekoniecznie psychologiczne – mogą być także medyczne, pedagogiczne lub pokrewne), a następnie 4-letnie, całościowe szkolenie podyplomowe w wybranym przez siebie nurcie psychoterapii. Najlepiej, aby szkolenie było akredytowane przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Polskie Towarzystwo Psychiatryczne lub inne stowarzyszenie profesjonalne. Wiele renomowanych szkół terapii oczekuje od aplikujących, aby mieli zrealizowany już staż kliniczny i rozpoczętą terapię własną (więcej o tym, co warto zrobić przed podjęciem szkolenia psychoterapeutycznego, możecie przeczytać tutaj).
Psycholog kliniczny
Określenia „psycholog kliniczny” i „psychoterapeuta” czasem bywają ze sobą utożsamiane, ale jest to błąd. Psycholog kliniczny to psycholog po studiach magisterskich, który zrealizował dodatkowo 5-letnie, podyplomowe szkolenie kliniczne (te prowadzą uczelnie we współpracy ze szpitalami). W program takiego szkolenia wchodzą zajęcia teoretyczne oraz kilkunastomiesięczny staż w szpitalu na oddziałach psychiatrii, pediatrii, neurologii oraz wybranych innych. Szkolenie kończy się państwowym egzaminem specjalizacyjnym – w przeciwieństwie do szkół psychoterapeutycznych, w których poszczególne lata kształcenia i cały 4-letni cykl kończą się egzaminami wewnętrznymi.
Psycholog kliniczny może pracować w szpitalu na oddziale psychiatrycznym, obejmując opieką Pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, lub innym – wtedy jego zadaniem jest udzielanie kompleksowego wsparcia Pacjentom i ich bliskim w radzeniu sobie z chorobą somatycznym. Może także pracować w placówce prywatnej, zajmując się wsparciem psychologicznym, diagnozą funkcjonowania, opiniowaniem.
Psycholog-diagnosta
Specjalista diagnozy klinicznej, jak sama nazwa wskazuje, zajmuje się przede wszystkim diagnozowaniem wszelkiego rodzaju zaburzeń psychicznych u Pacjentów – najczęściej całościowych zaburzeń rozwojowych (ADHD, zaburzeń ze spektrum autyzmu, niepełnosprawności intelektualnych), ale niekiedy także depresji czy zaburzenia stresowego pourazowego. Psycholog-diagnosta musi mieć kompetencje do tego, aby przeprowadzać profesjonalny wywiad z Pacjentem i umieć wyciągać z niego wnioski, a następnie przeprowadzać diagnozę przy użyciu wystandaryzowanych narzędzi. Aby zostać profesjonalnym diagnostą, należy ukończyć szkolenie podyplomowe (najczęściej dwuletnie) w tym zakresie. Swoje umiejętności w zakresie diagnozy można również rozwijać wcześniej, nawet już na studiach, uczestnicząc w jedno- lub kilkudniowych szkoleniach: np. z interpretacji wyników kwestionariusza MMPI-2 czy prowadzenia wywiadu diagnostycznego.
FAQ
Absolwenci psychologii mogą podjąć pracę jako psychoterapeuci, psychologowie kliniczni, diagności, a także w działach HR, szkoleniach czy zarządzaniu projektami. Zatrudnienie znajdują również w sektorze edukacji, w poradniach, ośrodkach interwencji kryzysowej, a także w biznesie, marketingu, badaniach rynku czy instytucjach zajmujących się zdrowiem publicznym i wsparciem społecznym.
Tak, jednak niektóre specjalizacje, jak psychoterapia czy diagnoza kliniczna, wymagają ukończenia dodatkowych szkoleń podyplomowych. Absolwenci mogą od razu rozpocząć pracę m.in. w działach HR, rekrutacji, szkoleniach, marketingu, badaniach opinii społecznej czy w placówkach edukacyjnych, gdzie nie jest wymagane posiadanie specjalistycznych uprawnień klinicznych.
Należy ukończyć studia magisterskie oraz 4-letnie szkolenie podyplomowe w wybranym nurcie psychoterapii, najlepiej akredytowane przez odpowiednie towarzystwa. Dodatkowo wymagane są staże kliniczne, udział w superwizji oraz często własna terapia, które przygotowują do pracy z pacjentami i zapewniają wysoką jakość świadczonej pomocy psychoterapeutycznej.
Psycholog kliniczny kończy 5-letnie szkolenie kliniczne i zajmuje się diagnozą oraz wsparciem pacjentów, podczas gdy psychoterapeuta prowadzi terapię po ukończeniu specjalistycznego szkolenia.
Psycholog-diagnosta specjalizuje się w diagnozowaniu zaburzeń psychicznych, pracując w placówkach medycznych, poradniach czy prywatnych gabinetach.
Tak, psychologowie mogą pracować w działach HR, zajmować się szkoleniami, doradztwem organizacyjnym czy analizą zachowań konsumentów.
Warto uczestniczyć w szkoleniach z zakresu diagnozy, np. interpretacji testów psychologicznych, oraz rozwijać umiejętności praktyczne poprzez staże i wolontariaty.