5 twarzy zazdrości
W tym artykule opowiemy o tym, jak działa zazdrość i co zrobić, by nie zatruwała nam życia.
1. Lekarstwo na zazdrość
Zazdrości nie należy ignorować, ale nadmierne zwracanie na nią uwagi również nie jest dobrym pomysłem. Kim byłbym i co bym widział, gdybym nie miał problemu z zazdrością? Czy mogę coś z tym zrobić, czy muszę nauczyć się z tym żyć? Emocje są ważnym źródłem informacji o sobie, pozwalającym radzić sobie w związkach i w świecie. Zazdrość wiąże się z poczuciem samotności, ponieważ pomimo bycia w związku wciąż wyobrażamy sobie, że zostaniemy porzuceni w bardzo okrutny sposób. Zazdrość w przeciwieństwie do innych uczuć pojawiających się w związkach jest w dużym stopniu niezależna od drugiej osoby i tego, kim ona jest. Wchodząc w kolejne związki z nowymi partnerami, nadal jej doświadczamy.
2. Zazdrość jako uczucie niepoddające się kontroli
Zazdrość działa jak wir, który wciąga nas do piekła pełnego niezwykle wyraźnych wyobrażeń zdrady naszego partnera. Nieprzypadkowo zazdrość często opisywana jest jako demon. Kiedy się pojawi, trudno się jej oprzeć. Zazdrość zamienia nas w zupełnie inną osobę. Podobnie jak miłość, zazdrość jest ślepa, ale w zupełnie innym sensie. Stanowi ciemną stronę obsesji, która czasami prowadzi wręcz do pojawienia się urojeń. Łatwo się od niej uzależnić i stać się niewolnikiem zazdrości. Jeśli mamy skłonności do zazdrości, najlepiej byłoby poradzić sobie z nią w okresie, kiedy nie jesteśmy w związku. Ludzie jednak rzadko to robią, ponieważ nie chcą przyznać się do problemu ani przed sobą, ani przed innymi. Ukrywamy to uczucie, wiedząc, że jest brzydkie i doprowadzi do zniszczenia tego, co kochamy, ze względu na nasz strach przed okazaniem słabości. Co więcej, zazdrość z punktu widzenia psychoanalizy reprezentuje życzenie, by wyeliminować słabość i podatność na zranienie spowodowaną niepewną przyszłością poprzez zniszczenie miłości, zanim zostaniemy zranieni. Strata jest okropna, ale przewidywalna, ponieważ to my kreujemy wydarzenia, zamiast żyć z niepewnością dotyczącą tego, co się może wydarzyć. Zamiast odkryć z zaskoczeniem, że zostaliśmy zdradzeni, możemy to przewidzieć, ponieważ silna zazdrość często działa jak samospełniająca się przepowiednia. Zazdrość i kontrola idą ramię w ramię, ale nic nie jest w stanie zmniejszyć braku poczucia bezpieczeństwa spowodowanego zazdrością.
3. Zazdrość jako alter ego
Choć może nam się wydawać, że zazdrość pochodzi z zewnątrz, tak naprawdę pochodzi z naszego wnętrza. Przyglądamy się naszej zazdrości pełnej strachu przed stratą, zdradą, powtórzeniem przeszłych zranień i przez to nie widzimy, jak bardzo jest ona niebezpieczna. Zazdrość sygnalizuje niebezpieczeństwo, a takich sygnałów nie należy ignorować, jeśli nie wiemy, czy niebezpieczeństwo jest realne. Największym niebezpieczeństwem wynikającym z tego uczucia jest postrzeganie ludzi, z którymi czujemy się bezpiecznie jako oszustów. W najgorszym wypadku zazdrość może doprowadzić do pojawienia się urojeń i psychozy.
4. Wierność lub jej brak nie mają większego znaczenia
W dużym stopniu zazdrość jest niezależna od tego, czy nasz partner jest nam wierny. Nie ma większego znaczenia, czy rzeczywiście zostaliśmy zdradzeni. Jeśli tak, zazdrość może zamienić się we wściekłość i agresję lub żal i smutek. Problem z zazdrością polega na jej stałej i niezmiennej naturze, niezależnej od rzeczywistości. Zazdrość nie dotyczy tego, co jest, ale tego, co może się wydarzyć. Dla osoby obsesyjnie zazdrosnej nigdy nie ma wystarczających dowodów wierności.
5. Ewolucyjne pochodzenie zazdrości
Z punktu widzenia ewolucji łagodna forma zazdrości jest uczuciem całkowicie zrozumiałym. Kiedy szukamy partnera, musimy konkurować z innymi, a po jego znalezieniu uważać, by nikt nam go nie odebrał. Choć takie zachowanie jest spowodowane instynktem, ma ono pewne dobre strony. Jeśli nie bierzemy drugiej osoby za pewnik, staramy się dbać o związek, by nie stracić partnera. Odrobina zazdrości nie jest więc szkodliwa. Kiedy jednak mówimy o „zdrowym” obliczu zazdrości, zwykle używamy innych określeń niż „zazdrość”.