W dzisiejszym świecie coraz więcej dzieci doświadcza różnego rodzaju zaburzeń o charakterze neurorozwojowym. Nierzadko pierwsze objawy pojawiają się dopiero w wieku kilku lat. Zazwyczaj zostają zauważone przez czujnego rodzica, opiekuna lub nauczyciela, którzy spostrzegają, że dziecko nie rozwija się zgodnie z obowiązującymi normami (na przykład w zakresie mowy, zdolności ruchowych, czy umiejętności skupienia uwagi). Miejscem,

Autyzm (ASD) to całe spektrum zaburzeń, które u różnych osób mogą objawiać się na różne sposoby i w różnym stopniu, mniejszym lub większym, mogą wpływać na ich życie. Nie są to również zaburzenia jednowymiarowe: osoba na spektrum autyzmu może dobrze radzić sobie w jednym obszarze życia, jednocześnie doświadczając bardzo dużych trudności w innym. Dlatego obecnie

Dorośli w spektrum autyzmu (ASD) to grupa, o której kilka lat temu jeszcze praktycznie nikt – niestety – nie myślał. Programy wsparcia i pomocy psychoterapeutycznej dla osób z zaburzeniami ze spektrum skupiały się na dzieciach, w najlepszym razie na nastolatkach. Fakty są tymczasem takie, że autyzm (podobnie jak ADHD, o czym pisaliśmy zimą) nie mija

Zaraz po narodzinach dziecko jest badane i oceniane pod kątem ewentualnych chorób i nieprawidłowości. Wiele problemów zdrowotnych można już wtedy zdiagnozować i rozpocząć leczenie. Niestety, nie dotyczy to wszystkich nieprawidłowości. Wiele z nich ujawnia się dopiero po pewnym czasie, dlatego niezwykle ważna jest uważna obserwacja zachowań dziecka przez rodziców. Do zaburzeń ujawniających się dopiero po

Diagnoza autyzmu to szok dla rodziców. Załamanie nerwowe, poszukiwanie winnych i bezsilność są dość powszechne na początkowym etapie. Później jednak należy pogodzić się z prawdą i rozpocząć poszukiwanie pomocy. Im wcześniej, tym lepiej. Terapia młodszego dziecka umożliwia znacznie szybsze osiągnięcie postępów i daje znacznie lepsze efekty niż terapia w późniejszym wieku. Do kogo zgłosić się