Lubię? Nie lubię? – Atrakcyjność interpersonalna
Posiadanie przyjaciół oraz nawiązywanie nowych satysfakcjonujących relacji z innymi jest czynnikiem, który w dużym stopniu wpływa na poczucie szczęścia. Pozbawieni bliskich kontaktów czujemy się bowiem niepotrzebni i doskwiera nam samotność. Dlaczego jednak dzieje się tak, że jednych ludzi darzymy sympatią już od pierwszego wejrzenia, natomiast do innych trudniej nam się przekonać? Otóż to, czy dana osoba wydaje nam się atrakcyjna zależy od kliku prawidłowości:
- CZĘSTOŚĆ KONTAKTÓW. Istnieje większe prawdopodobieństwo, że polubimy te osoby, z którymi częściej się kontaktujemy. Z pewnością są w naszym życiu ludzie, których widujemy często, a im bardziej stają się dla nas znajomi tym większa szansa na rozwinięcie się przyjaźni. Ponadto, osoby te wydają nam się sympatyczniejsze i atrakcyjniejsze. Co w takim razie z kontaktami utrzymywanymi za pośrednictwem Internetu? Tutaj napotkać możemy na kilka pułapek. Częste kontakty on-line mogą, co prawda dawać poczucie emocjonalnej więzi, jednak w kontaktach międzyludzkich niezwykle ważna jest też mowa ciała, która za pośrednictwem Internetu nie zawsze ma możliwość ujawnienia się. Toteż nie możemy być do końca pewni, czy dana osoba do nas pasuje i nam odpowiada.
- PODOBIEŃSTWO. Jest to bardzo ważny czynnik, bez którego zacieśnienie więzi byłoby trudne. Posiadanie podobnych zainteresowań, hierarchii wartości i cech charakteru jest tym, co napędza do budowania relacji. Jak zatem interpretować powiedzenie „przeciwieństwa przyciągają się”? Owszem, jest ono zasadne i wskazuje na zjawisko uzupełniania się. Jednak w przypadku ludzi dobór zachodzi zgodnie z zasadą podobieństwa. Wydaje nam się, że osoby do nas podobne odwzajemnią naszą sympatię, docenią nasze cechy i przekonania, utwierdzą nas w tym, że nasze poglądy na wiele spraw są słuszne.
- CECHY OSOBOWOŚCI. Osoby o cechach osobowości podobnych do naszych również wzbudzać będą naszą sympatię i będziemy je postrzegać, jako bardziej atrakcyjne. Łatwiej budować więź z kimś, kto myśli podobnie jak my i tak jak my postrzega otaczający świat. Kontakty z osobami, które w tym obszarze różnią się od nas po prostu nie rozwiną się, bądź staną się źródłem dyskomfortu i frustracji.
- ODWZAJEMNIONA SYMPATIA. Jeśli czujemy się przez kogoś lubiani, to i my tę osobę darzymy ciepłem i życzliwością. Mechanizm ten funkcjonuje w oparciu o poziom samooceny. Osoby o niskiej samoocenie preferują kontakty z osobami, które mają o nich krytyczne zdanie, a wszelkie przejawy przyjaźni uznają za bezpodstawne.
- WYGLĄD. Fizyczna atrakcyjność okazuje się być bardzo ważną cechą, która wiąże się z uczuciem sympatii. Już sam Arystoteles zauważył, że „piękno jest lepszą rekomendacją niż każdy list polecający”. Ludzi atrakcyjnych fizycznie odbieramy lepiej przypisując im wiele pozytywnych cech. Ulegamy, bowiem przekonaniu, że to, co piękne musi być też dobre, inteligentne, itp. Dzieje się tak w podobnym stopniu u kobiet i u mężczyzn.
- ZNAJOMOŚĆ. To zjawisko, które łączy powyższe pojęcia. Ludzie, których często widujemy przez sam kontakt stają się naszymi znajomymi. Ludzie, którzy są do nas podobni wydają nam się przez to znajomi, a ludzi, którzy nas lubią, staramy się bliżej poznać.
Chociaż bardzo przydatna byłaby gotowa recepta na to, w jaki sposób zachowywać się poznając nowych ludzi, to jednak skonstruowanie takowej nie jest możliwe. Niestety? A może na szczęście! Dzięki temu możemy w pełni otwierać się na drugiego człowieka i czuć zaciekawienie w stosunku do każdej napotkanej osoby. Powyższe informacje mają na celu zwrócenie uwagi na to, jak wiele czynników wchodzi w grę, kiedy nawiązujemy kontakty społeczne, choć często nie zdajemy sobie z nich sprawy.